Uit de oude doos: aflevering 5

In het seizoen 2004-2005 kwam de hoofdmacht van Hollandia T in ongekend zwaar weer terecht. De zwalkende ploeg van trainer Gerard van Stralen bivakkeert met 11 punten uit 14 wedstrijden op de voorlaatste plaats in de 4e klasse A, van waaruit dat seizoen maar liefst 3 ploegen rechtstreeks zullen degraderen. Dit in een competitie met ploegen als LSVV, WGW, Kolping Boys, VIOS, Den Helder en BKC. Als allerlaatste redmiddel wordt trainer Van Stralen de wacht aangezegd.  

Toenmalig voorzitter Sjaak Kruijer spreekt in de krant van een ‘bedroevende mededeling’. “Gerard is de eerste trainer in de clubhistorie van wie we voortijdig afscheid hebben genomen. Dit is ‘on-Hollandiaans’. Er zat echter geen schwung meer in deze groep. Gerard kreeg de selectie niet meer aan de praat”, vervolgt Kruijer met een brok in zijn keel. Als opvolger wordt Koert de Groote vastgelegd om als interim-trainer het seizoen af te maken. “Koert kent de club en cultuur. Hij heeft ons in het seizoen 1995-1996 kampioen gemaakt. Zijn opdracht is klip en klaar: Hollandia T in de 4e klasse houden.”

De teugels worden door De Groote flink aangetrokken en op de trainingen wordt er daarnaast vooral aan sfeer gewerkt. In verband met renovatiewerkzaamheden op De Kuil wijkt men hiervoor uit naar het oude veld van v.v. Schoorl. Toch kan dat niet voorkomen dat er aan de wedstrijden tegen kampioen Vrone (0-1) en Duinrand S. (3-3) slechts 1 punt wordt overgehouden. Op dat moment kan Hollandia T degradatie alleen theoretisch nog ontlopen. Groenzwart moet alles winnen en is dan afhankelijk van o.a. BKC, Duinrand S, Schagen en Texel ‘94.

Op 17 april 2005 wordt de allerlaatste strohalm gepakt door bij Schagen aan de Julianalaan met 2-4 te winnen. Een week later wacht een cruciaal duel tegen concurrent BKC. Maar ook daar lijkt een ongekend strijdvaardig Hollandia T zich aan iedere nog te spelen wedstrijd vast te willen klampen. Met het hoofd in de galg wordt met 1-4 gewonnen dankzij goals van Egbert Kruijer (2x), Mart Hof en Kenny Kruijer (penalty).

4 dagen later wacht op eigen veld het avondduel tegen Berdos. Inmiddels lijkt Hollandia T uit de dood opgestaan. Leek de ploeg een maand geleden al dood en begraven, nu maken rekenmachines overuren en gloort in de verste verte zelfs een Houdini-achtige ontsnapping. Op een volgepakt Sportpark in Tuitjenhorn worden de bezoekers uit Bergen dankzij doelpunten van Ton Kruijer en Mart Hof met 2-0 verslagen. Door deze ijzersterke serie van 10 punten uit de laatste 4 duels is opeens alles weer mogelijk. Trainer De Groote na de ongekende inhaalrace: “Wij moeten gewoon nog 2 wedstrijden winnen en dan maar hopen.”

Op zondag 2 mei 2005 volgt voor het zicht van honderden toeschouwers een regelrechte thriller tegen het bezoekende WGW, nummer 4 op de ranglijst. Egbert Kruijer teistert binnen 10 minuten de paal, waarna verdediger Kevin den Das met een rake kopbal de score opent: 1-0. Toch was het toen al duidelijk dat het een zware middag zou worden. Patrick Beens krult een vrije trap achter de verbouwereerde doelman Rob Hof: 1-1. Kort daarna mag Mart Hof doorgaan in buitenspelpositie en verschalkt de doelman in de korte hoek: 2-1.

Hollandia T gaat daarna een aantal malen door het oog van de naald, maar een enorme uithaal van Ingmar de Waard ploft dof tegen de touwen: 2-2. Toen werd duidelijk dat de laatste weken zwaar waren geweest. De kracht leek uit het elftal te vloeien en het voorspelde niet veel goeds voor de 2e helft.

Maar voor de zoveelste keer verrast de thuisploeg. Kees v/d Berg gaf de dadendrang een gepast vervolg door Hollandia T wederom op voorsprong te zetten: 3-2. Mart Hof maakt zelfs zijn tweede: 4-2. Maar van een juichstemming was nog geen sprake. Daarvoor speelde WGW te goed. Valk maakte een kwartier voor tijd de aansluitende treffer: 4-3. Groenzwart wordt de stuipen op het lijf gejaagd. Een minuut in de extra tijd slaat het noodlot alsnog toe: 4-4 door Wesley van Alphen. Hollandia T is gebroken en in tranen. Valk mag zelfs de volle 3 punten binnenhalen voor WGW: 4-5. Degradatie is officieel een feit.

Langs de lijn kan men het nog maar amper bevatten. Meer dan 40 jaar had de vereniging niet lager gespeeld dan de 4e klasse. Trainer De Groote heeft het echter uitstekend gedaan in z’n korte ambtstermijn: “Ondanks de degradatie staat er weer een vechtmachine.” Een week later hamert de Alkmaarse oefenmeester er bij zijn spelers op om het seizoen positief af te sluiten. Uit bij Texel ’94 wordt ook met 0-3 gewonnen, waardoor de ploeg BKC passeert en het seizoen afsluit als nummer 10 van de competitie. De zomerstop volgt en weken verstrijken waarin de wonden moeten helen.

Diep in juni 2005 slaan de nieuwe indelingen van de KNVB opeens in als een bom bij diverse regionale verenigingen. Hollandia T is tot zijn eigen verbazing ook volgend seizoen vierdeklasser. Preses Sjaak Kruijer staat perplex: “Ik ben ontzettend blij verrast. Er is afgelopen jaar altijd sprake geweest van 3 degradanten. We hebben er tegen de spelers wel steeds op gehamerd om je uiterste best te doen om als 3e van onderen te eindigen. Je weet het immers nooit met de KNVB. Dat is dus uitgekomen. Dit zal de club een enorme impuls geven.” Competitieleider W. van Eijl: “Er ontstond door een fusie in Zaandam een opengevallen plaats in 4A. Bij keuze heeft het bestuur besloten om Hollandia T alsnog te handhaven. Ze waren de enige nummer 10 in alle 4e klassen die zou degraderen.” In Anna Paulowna heerst echter een rouwstemming. “Diep teleurgesteld. Het zijn in mijn ogen een stel kwakzalvers”, luidt de reactie van BKC-trainer Gosse Bosma. Zijn elftal bivakkeerde lange tijd op de 10e plaats in 4A, maar moest die plek op de laatste speeldag afstaan aan Hollandia T dat met 0-3 op Texel won.

En interim-trainer Koert de Groote? Hij haalde dus ook in z’n 2e dienstverband een huzarenstuk uit en voltooide alsnog zijn vrijwel onmogelijke opdracht: het al lang dood en begraven Hollandia T weten te behouden voor de 4e klasse.

Op de foto: Treurnis bij Hollandia T-spelers Tim Hooglugt, Michel Swager, Kenny Kruijer, Kees v/d Berg, Kevin den Das, Tarno Schilder en Egbert Kruijer na de 4-5 nederlaag tegen WGW en vermeende historische degradatie.